Andrzej Kiełczewski

„Dostałem takie zadanie, o dziwo nie odcięto telefonu. W ogóle telefony to w tych czasach to był taki wynalazek, że tam pewnie na całą zajezdnię były dwie linie czy coś takiego. Ja w każdym razie miałem taką linię telefoniczną, w takim biurowym pomieszczeniu i starałem się utrzymywać kontakty dzwoniąc do innych Międzyzakładowych Komitetów Strajkowych i odbierałem stamtąd informację co się dzieje. Tak jakoś próbowaliśmy przy tej o dziwo działającej, choć pewnie też podsłuchiwanej łączności jakoś ustalać co gdzie się dzieje, kto… tak się dowiadywaliśmy się, że zaczęły się, trwały rozmowy, trwają rozmowy. I też przez telefon dowiedzieliśmy się, że zbliża się finał rozmów w Gdańsku.”

„Przychodziło coraz więcej ludzi pod zajezdnię. Była msza, był koncert. Mieliśmy jakieś wrażenie, że w nocy, którejś nocy próbują nam wejść na teren tej zajezdni , więc tam jakieś patrole zostały uformowane i chodziliśmy po tym podwórku, było dość ciemno. I patrzyliśmy czy przypadkiem ktoś się nie włamuje. Wszyscy się obawiali, może nie tyle skrytego ataku co jakiejś prowokacji. No bo to wiadomo było, że gdzieś mogą być takie pomysły, żeby coś podrzucić, zrobić coś, jakieś wydarzenie. Esbecki zestaw działań był znany, więc to była…”