Bożena Paczkowska (Siwak)

„Ostatnio miałam taki przypadek w sklepie. Pan Starszy,co w ogóle... Myślałam, że mi to... wie Pani, że dostanę zawał, tak mnie zdenerwował. Tak mnie zdenerwował facet starszy. Była, wie Pani, kolejka w Kauflandzie, poszłam po zakupy. No i wie Pani, miałam dużo, bo my nie lubimy tak skromnie, no zależy, ale staramy się, żeby święta tak już, naprawdę, wie Pani, żeby było, żeby nie zabrakło niczego. Miałam całą ladę, a on do mnie tak brzydko... „Co ty tutaj?! Do Rumunii!”. Wie Pani, zaczął, tak... wyzywać, no nie chcę mówić, jak brzydko, strasznie. Ja najpierw mówię: „Proszę Pana, ja stoję w kolejcę, o co Panu chodzi?”. A mąż był w drugiej, nie?, bo były kolejki, i mówię: „Słuchaj albo tu szybciej albo tu”. Co to, to jest jakieś przestępstwo? No. A on do mnie, wie Pani... brzydko, nie... Wie Pani co, ja do niego „Wie Pan co, szkoda, że Pan jest stary. Jak się Pan zachowuje? Chce Pan, zaraz wezwę policję. Czy ja coś Panu zrobiłam?”. On do mnie „Wypierdalaj!” i zaczął tam, wie Pani, wyzywać. No to już myślałam, że mnie szlag trafi! Gdyby mąż nie przyszedł, to ja nie wiem co bym mu zrobiła! Jak on widział, że mąż doszedł, tak się uspokoił. Ale wie Pani co, ani ekspedientka ani jeden Polak, chociaż żeby powiedział słowo... Nikt w mojej obronie się nie stawił. No jak tak można? Ludzi traktować? To straszne! No jak można? Gdybym ja się przed niego, jakoś wepchnęła, no to by miał jakąś tam rację, bo czego pani się wpycha czy co. Ale ja poszłam do swojej kolejki, za swoje pieniądze! Czy ja mu coś ukradłam? Coś mu zrobiłam? Ubrudziłam? No nie! I ta Pani w sklepie, widziała i nawet słowem się nie odezwała. „Nie ma rasizmu” - jest, jeszcze jaki...”

„(…) takie życie było, że my więcej na walizkach. Bo to trasy mieliśmy, naprawdę bardzo dużo koncertów. Bo później, wie Pani, jak byliśmy w Terno, to się, wie Pani, zmieniały zespoły. To nie było, tak, że to w jednym zespole. Później założyła, przyjechała do nas taka pani, tera w tym roku zmarła, ona była z Sobótki. Jej syn jest Polak i on grał na klarnecie, i ona bardzo chciała później założyć romski zespół. Założyła. Ale ona ze względu na swojego syna, bo bardzo kochał tą muzykę romską. I ona założyła najpierw tutaj we Wrocławiu w Impracie ten zespół. No i tak, że później troszeczkę byliśmy tu, we Wrocławiu, ale później, bo to był ten stary zespół, kiedyś to co był ROMA się nazywał i on był w Poznaniu, i tak że my przyszliśmy do tej Estrady Poznańskiej, byliśmy w ROMIE. (…) [Mąż] gra na gitarze i tańczy. No i później, tak że my też tam później bardzo bardzo, tam byliśmy, praktycznie tam długo byliśmy w tym zespole, tam się wychował mój syn. Z nami jeździły dzieci, to ten najstarszy jeżdził z niam, bo jeszcze miałam tylko jego. Później się córka pojawiła, no ale córka nie zabardzo... Ona jak widziała, że ja strój ubieram to dostawała jakiś szok! Malutka była, miała niecałe dwa latka. No to później to dla mnie był problem, bo ona strasznie płakała, no to ona zostawała z mamą, to tego starszego brałam. Później byliśmy, sporo lat... Później w osiemdziesiątym ósmym, pojechaliśmy najpierw do Włoch, do filmu nagrywać. To był ten film... „Wiosenne Wody” z Nastassją Kinską, i jeszcze taki aktor z tego, z Ameryki... Haktor? Jakoś tam się nazywał. No to graliśmy, też taka fajna była scena. Bo to taki niby tabor, tam oni do tego taboru przyjechali. Tam byliśmy chyba z tydzień. Przyjechaliśmy sobie z Włoch, pojechaliśmy do Nowego Jorku. Na tournée, na cały miesiąc. Później pojechaliśmy, ten film jakąś nagrodę wziął, to nas zaprosili, to była taka niespodzianka dla tych aktorów. Oni nie wiedzieli. Wyjechaliśmy do Francji do Cannes. I tam mieliśmy dla nich, specjalnie, bo to była taka kolacja tam zapalnowana, i to dla nich była niespodzianka. Bo my z nimi graliśmy w tym filmnie i oni zaproponowali nam, że zrobimy taką niespodziankę dla tych aktorów. To było tak fajnie, naprawdę, też tam byliśmy chyba z tydzień. I jak oni tą kolację zjedli, oni taką scenę tam zrobili i tam nie było widać, że tam jest scena bo tam światła się nie paliły. I my, wie Pani, tak po ciemku, żeby oni nas nie widzieli, weszliśmy. Jak oni wzięli tą kolację i to cała była ta atrakcja, że zespół się znalazł znów ten sam. Oni takie były zadowolone! I to tak, wie Pani, wogóle te przeżycia, to wszystko, to było takie wspaniałe, nie? No.”