Wacław Masełko

* 1943

  • "Przeżyłem w tym okresie, w 1980 roku, strajk, który rozpoczął się jako pierwszy we Wrocławiu w zajezdni siódmej na ulicy Grabiszyńskiej. Przewodniczącym tego strajku był, mogą być Państwo zdziwieni, był Jerzy Piórkowski, który był wtedy Sekretarzem partii. Byłem w Zakładowym Komitecie Strajkowym. […] Także już była grupa i przyszedł z zajezdni ósmej, z ulicy Krakowskiej pan Frasyniuk i osoby, które były związane […] nawet taki pan Turski [Turkowski] – pan historyk wtedy, który nawet ze mną odpoczywał czy spał w moim autobusie."

  • "Chcieliśmy czegoś lepszego, chcieliśmy więcej swobody, wolności. Usłyszeliśmy, ze w Gdańsku już coś się dzieje, później przyszedł czas na Wrocław. […] Akcja była taka, wie pani, czy ty pójdziesz, czy ty, czy tamten. Taka była sytuacja, żeśmy się angażowali w to. Ale przy nas mówił [Jerzy Piórkowski], że jakby nie wyszedł ten strajk, to by „siedział” i nie wiadomo czy by wyszedł z więzienia."

  • Celé nahrávky
  • 1

    Wrocław, Polska, 24.11.2015

    (audio)
    délka: 52:29
    nahrávka pořízena v rámci projektu 1980: A Turbulent Year in Poland and the Czechoslovak Reaction
Celé nahrávky jsou k dispozici pouze pro přihlášené uživatele.

Chcieliśmy czegoś lepszego, chcieliśmy więcej swobody, wolności

Wacław Masełko
Wacław Masełko
zdroj: Ośrodek Pamięć i Przyszłość

Wacław Masełko urodził się 24 października 1943 roku w Hodowicy koło Lwowa. Razem z rodziną w 1945 roku zamieszkał w podwrocławskim Jagodnie. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej na Brochowie, rozpoczął naukę w zasadniczej szkole zawodowej przy ul. Poznańskiej we Wrocławiu. Po odbyciu sześciomiesięcznego stażu w Polskich Kolejach Państwowych, został  tam zatrudniony jako pracownik etatowy. W 1967 r. ożenił się z Mirosławą Pawłowską, mieszkającą wówczas w Żernikach Wrocławskich. W 1974 r. rozpoczął pracę we wrocławskim MPK, gdzie pracował jako kierowca autobusu do 2003 r. Wziął udział w strajku w zajezdni autobusowej nr VII we Wrocławiu, który rozpoczął się 26 sierpnia 1980 r.; był członkiem Zakładowego Komitetu Strajkowego. W stanie wojennym nie dotknęły go represje polityczne. Z nadzieją uczestniczył w wyborach czerwcowych w 1989 r., ale nie angażował się w działalność „Solidarności“, pozostając jednak jej członkiem od roku 1980. Obecnie na emeryturze.