Následující text není historickou studií. Jedná se o převyprávění pamětníkových životních osudů na základě jeho vzpomínek zaznamenaných v rozhovoru. Vyprávění zpracovali externí spolupracovníci Paměti národa. V některých případech jsou při zpracování medailonu využity materiály zpřístupněné Archivem bezpečnostních složek (ABS), Státními okresními archivy (SOA), Národním archivem (NA), či jinými institucemi. Užíváme je pouze jako doplněk pamětníkova svědectví. Citované strany svazků jsou uloženy v sekci Dodatečné materiály.

Pokud máte k textu připomínky nebo jej chcete doplnit, kontaktujte prosím šéfredaktora Paměti národa. (michal.smid@ustrcr.cz)

Zpět na stránku pamětníka

Regina Chwirot (* 1933)

Koniec wojny Ja tylko patrzyłam na niebo, czy nie ma samolotów, bo wciąż mi się zdawało, że jeszcze znowu nalecą I byłam taka szczęśliwa, że nie ma samolotów, i że już nie będzie

  • Urodziła się 11 września 1933 w Gdańsku - Wrzeszczu jako najstarsza z trojga rodzeństwa

  • Ojciec został powołany do Wehrmachtu w 1940 roku, a matka z dziećmi wróciła do swojego domu rodzinnego

  • Chodziła do niemieckiej szkoły podstawowej i zaczęła pierwszą klasę gimnazjum

  • Pod koniec marca 1945 rodzina przeniosła się do bunkra, gdzie po kilkunastu dniach odkryli ich Rosjanie.

  • Zostali przegnani do kościoła św. Mikołaja, gdzie dotrwali do końca wojny

  • Ich dom został zbombardowany i spalony, ale pozostali w Gdańsku

  • Ojciec powrócił w grudniu 1945 z niewoli w Norwegii

  • Zaczęła chodzić do polskiej szkoły, ukończyła liceum, zaraz po maturze wyszła za mąż i wyjechała do Rzeszowa

  • Urodziła tam córkę

  • Po dwóch latach wrócili do Gdańska, mąż wkrótce zmarł

  • Ponownie wyszła za mąż, urodziła syna

  • Przepracowała 30 lat w Urzędzie Miejskim, a następnie 8 lat w konsulacie niemieckim w Gdańsku

Regina Chwirot

 

Urodziła się 11 września 1933 w Gdańsku Wrzeszczu jako najstarsza z trojga rodzeństwa. Jej ojciec został powołany do Wehrmachtu w 1940 roku, a matka z dziećmi wróciła do swojego domu rodzinnego w Gdańsku Stogach. Regina chodziła do niemieckiej szkoły podstawowej i zaczęła pierwszą klasę gimnazjum.

Pod koniec marca 1945, po nieudanej próbie ucieczki z miasta, cała rodzina przeniosła się do bunkra, gdzie po kilkunastu dniach odkryli ich Rosjanie. Wszyscy zostali przegnani do kościoła św. Mikołaja, gdzie dotrwali do końca wojny. Ich dom został zbombardowany i spalony. Matka i brat chorowali na tyfus. Rodzina znalazła sobie mieszkanie i została po wojnie w Gdańsku w oczekiwaniu na ojca, który powrócił w grudniu 1945 z niewoli w Norwegii.

Matka chciała wyjechać do Niemiec, ale ojciec zdecydował, że zostają w Gdańsku. Regina zaczęła chodzić do polskiej szkoły, ukończyła liceum, zaraz po maturze wyszła za mąż i wyjechała do Rzeszowa, gdzie urodziła córkę. Po dwóch latach wrócili do Gdańska, mąż wkrótce zmarł, a ona podjęła pracę jako księgowa. Następnie zatrudniła się w Urzędzie Miejskim; ponownie wyszła za mąż, urodziła syna. Pracowała jako sekretarka przewodniczącego Rady Miejskiej i jako tłumaczka, wyjeżdżała w delegacje do Niemiec. Przepracowała 30 lat w Urzędzie Miejskim, a następnie 8 lat w konsulacie niemieckim w Gdańsku.

© Všechna práva vycházejí z práv projektu: Německá menšina v Československu a v Polsku po roce 1945

  • Příbeh pamětníka v rámci projektu Německá menšina v Československu a v Polsku po roce 1945 (Maciej Melon)