Simon Japaridze

ტყვეობის შემდეგ უნგრეთში.„ვყარაულობდით“ გრაფ ზიჩის წართმეული პურის მარცვალს, რა სურათები ეყარა „დურაკი“, „დურაკი“, მეტრიანი სურათები კაცო, მეტრიანი სურათები, გრაფი, რომ გაუძარცვიათ ჩარჩოები წაუღიათ და ეს სურათები კიდევ ეყარა, მერე იმ ქალმა მთხოვა მე და მივეცი სხვათა შორის ეს სურათები, რა ვიცოდი თუ ასეთი რამე იყო, ორი ცალი, რომ წამომეღო მეტი არ მინდოდა  მეტრიანები ყველა, თვითონ ეს ეკლესია, პური სადაც იყო გრაფი იყო ზიჩი, იმისი იყო, ორსართულიანი სახლი ქონდა ამ მუშებს ყველას ქონდა დაბალი სახლები, მაგრამ ყველას ქონდა 5,4,3 სამზე ნაკლები არავის არ ქონია ოთახი და მე და ჩემი ამახანი ერთად სადაც ვცხოვრობდით იმ კაცს ქონდა 5 ოთახიანი და ერთი ოთახი ჩვენ გვქონდა. ჭამა და სმა ამ კაცის იყო. მერე როცა პურის მარცვალი წამოიღეს იქიდან მაშინ წამომიყვანეს ისევ ნაწილში.

150 კაცი გურჯაანის რაიონიდა წავედით და ყველა მოვხვდით პრიბალტიკაში. ახალი აღებული იყო პრიბალტიკა. პრიბაალტიკის შემდეგ მე დავიჭერი და მაშინვე ჩავარდი ტყვედ თვითონ რიგაში, შმდეგ პოლონეთში.ძალიან მძიმე პირობები იყო, მე-5 სართულიდან ყრიდნენ მკვდრებს, სულ რახარუხი გაქონდა ყინულზე. არ ვიცი როგორ გადავრჩი. ტიფი შემოვიდა, გაჩნდა ტიფი, მე უფიქრდები ახლა და ერთი 100 მეტრზე იყო, ბოდიში თქვენთან და ტუალეტი, რანაირად ჩამოვდიოდი მე-3 სართულიდან 40 სიცხიანი და რანაირად მივდიოდი ტუალეტში, ახლა რომ ვუფიქრდები მიკვირს ძალიან, ჩვენ 8 კაცი ვიყავით ქართველი, ზოგი კახეთიდან იყო თელავიდან, ზოგი სამეგრელოდან იყო და ერთმანეთს ვუწყობდთ ხელს, რა ვიცი, გადავრჩთ რა.